„Złoto” z Roswell, Emilcina i Gór Sowich

Czy biznes na zmyślonych historiach o UFO jest uczciwy? Czy mamy czego zazdrościć Amerykanom, którzy na opowieści o katastrofie pozaziemskiego statku do jakiej rzekomo doszło Roswell od lat robią kokosy? Takie pytania podjął w swoim reportażu dziennikarz Polsatu News. Ponieważ mnie również poproszono o zabranie głosu w owym programie, to i temat sygnalizuję na moim blogu  i nieco rozbudowuję. 

Link do filmu: Roswell i Emilcin, czyli biznes na historiach o UFO 

W Polsce mamy kilka historii o UFO, które od lat wzbudzają zainteresowanie opinii publicznej. Tą mniej znaną jest sprawa zdarzenia ze stycznia 1959 roku z portu gdyńskiego. W reportażu wspomniano błędnie 1958 rok. Tą bardziej znaną jest zdarzenie w Emilcinie, któremu poświęciłem książkę „Tajne operacje. PRL i UFO”. Oba przypadki z UFO i kosmitami nic wspólnego jednak nie mają. Czy zatem rozsądnym jest promowanie ich jako prawdziwych UFO-zdarzeń i zarabianie na takich bajkach pieniędzy? Moim zdaniem jest to nie tyle nierozsądne, co nieuczciwe. Bo pieniądze na historii można robić wówczas, gdy jest ona prawdziwa i rzetelnie opracowana. 

Kilka anglojęzycznych książek na temat katastrof UFO z moich prywatnych zbiorów (fot. Bartosz Rdułtowski)

Problem robienia biznesu na zmyślonych historiach dotyczy zresztą nie tylko spraw UFO. O ile turystyka ufologiczna nie ma w Polsce przyszłości (na szczęście!), o tyle od kilku lat zwiększa się ilość obiektów turystyki historycznej, które kuszą zwiedzających serwowaniem im sensacyjnych opowieści dotyczących drugiej wojny światowej i jej tajemnic. Kto zwiedzał już powstałe w zeszłym roku Muzeum Techniki Militarnej „Mölke” w Ludwikowicach Kłodzkich, wie o czym mówię. To, co usłyszałem tam podczas dwóch odwiedzin od przewodników, wprawiło mnie w autentyczne przerażenie! Bo gdy się słyszy, że supertajny „Dzwon” (die Glocke) wraz z całą niemiecką technologią antygrawitacyjną w połowie 1945 roku został wywieziony przez Amerykanów z Ludwikowic Kłodzkich i trafił prosto do… Strefy 51 w Nevadzie, to włosy na głowie dęba stają. Zwłaszcza, gdy – jak ja – sprawie Strefy 51 poświęciło się książkę i ma się solidną wiedzę na temat jej historii. Np. na temat tego, że powstała dopiero sześć lat po wojnie, czyli w 1945 roku nic nie mogło do niej trafić, bo JEJ NIE BYŁO! O tym, że „Dzwon” jest wymysłem lansowanym od 1997 roku w kolejnych książkach Igora Witkowskiego, zaś amerykańskie wojsko nie dotarło w maju 1945 roku do Ludwikowic Kłodzkich już nie wspomnę.

Brama prowadząca na teren Muzeum Techniki Militarnej „Mölke” w Ludwikowicach Kłodzkich. W tle podstawa pod chłodnię kominową, o której przewodnicy muzeum opowiadają niestworzone historie (fot. Bartosz Rdułtowski)

Tablica reklamująca Muzeum Techniki Militarnej „Mölke” w Ludwikowicach Kłodzkich (fot. Bartosz Rdułtowski)

Moja książka z 2005 roku pt. „Zapomniana tajemnica Strefy 51”. Wyjaśniam w niej wiele zagadek związanych z katastrofami UFO, tajnymi projektami wojskowymi oraz poligonem Groom Lake. Przede wszystkim zaś, rewiduję w niej historię Boba Lazara

 Słynnego złota Wrocławia jeszcze nie odnaleziono. Ale niektórzy widząc jak Amerykę ogarnęła gorączka dorabiania się złota z bajek o UFO, postanowili na owe złoto przerobić to, co w Polsce sprzeda się znacznie lepiej, niż opowieści o UFO i przejętych obcych technologiach. A tym czymś jest już choćby UFO Hitlera i szereg innych tyleż sensacyjnych co nieprawdziwych tajemnic drugiej wojny światowej. 

Plakat reklamujący „Majówkę z UFO”, jaka odbyła się 10-11 maja 2014 roku. W tle pomnik UFO w Emilcinie (fot. Bartosz Rdułtowski)

Nakręcana legendami komercja oraz prawda historyczna – dwie strony emilcińskiego medalu  (fot. Bartosz Rdułtowski)

Więcej o legendach na temat Wunderwaffe z Gór Sowich opowiem w jednej z najbliższych książek...